Powiedziano mi, że wielu inteligentnych ludzi w historii wierzło w Boga,

to prawda, ale podczas gdy zastanawiasz się nad tego znaczeniem, chciałbym abyś wzięła pod uwagę Marcusa.

To jest Marcus, i jest on bardzo inteligentnym facetem.

Marcus usłyszał na prawdę niedorzeczne twierdzenie z anonimowego źródła,

natychmiast temu nie uwierzył i kontynuował swój dzień jak by nigdy nic.

Później Marcus usłyszał jak jego znajomy głosi to samo nierzeczne twierdzenie,

pomimo jego niedorzeczności, Marcus ufał jego źródłu, więc faktycznie w to uwierzył,

ale ponieważ to twierdzenie nie jest przecież prawdą, możesz pomyśleć, że nie trudno będzie przekonać Marcusa, że nie powinien w to wierzyć,

i rzeczywiście, na tym etapie przekonanie go o prawdzie może nie być zbyt trudne,

w końcu przecież jest inteligentnym facetem.

A teraz zmieńmy sytuację,

powiedzmy, że Marcus był wychowywany od urodzenia, żeby wierzyć w to niedorzeczne twierdzenie,

w tym przypadku będzie o wiele ciężej przekonać Marcusa, że to twierdzenie nie jest prawdą,

w końcu było mu ono wpajane i regularnie utwierdzane przez całe jego życie przez jego rodziców,

tych samych ludzi, którym natura każe mu ufać najbardziej - bez względu na ich wiedzę na ten temat, lub brak wiedzy...

...na temat faktycznej prawdy.

Zmieńmy sytuację jeszcze raz,

powiedzmy, że Marcus nie tylko był wychowany od urodzenia, aby wierzyć w to niedorzeczne twierdzenie,

ale że społeczeństwo ludzi żyjących wśród Marcusa i rodziny również było wychowane wierząc w to samo niedorzeczne twierdzenie,

w tym przypadku Marcus będzie utwierdzony w swojej wierze przez wielu ludzi spoza gona jego najbliższych,

wliczając w to, prawdopodobnie, jego partnerkę.

Jego wierzenie będzie uważane za normę, a wszystko co jest z nim sprzeczne będzie uważane za...

...obce...

...i niewłaściwe...

Teraz będzie na prawdę ciężko przekonać Marcusa, że to niedorzeczne twierdzenie jest fałszem.

Zmieńmy sytuację jeszcze raz poprzez zwykłe dodanie wielu lat do tego efektu,

powiedzmy, że to niedorzeczne twierdzenie utrzymuje się od wielu pokoleń,

społeczeństwo Marcusa jest zaledwie najmłodszym spośród społeczeństw, które zostało wychowane w tej wierze,

że to niedorzeczne twierdzenie, poprzez lata, spowodowało wytworzenie się tradycji,

tradycji które zapewniają radość, równowagę, utożsamienie i wygodę,

te tradycje dały początek instytucjom.

To niedorzeczne twierdzenie przetoczyło się jak lawina, nabierając rozpędu,

i mamy teraz święta, podczas których czci się różne jego elementy,

całe budowle poświęcone odprawianiu rytułałów niedorzecznego twierdzenia,

uzupełniane specjalnymi zawodami, hierachiami, uniformami, szkołami, i inspirującymi dziełami sztuki we wszystkich formach przekazu,

naturalnie wykrzstałcił się skrajny podział na klany, spajając ludzi wierzących w to niedorzeczne twierdzenie,

tym samym wpływając na politykę od najsłabszych form rządu, do najpotężniejszych form rządu.

Ten skrajny podział na klany powoduje także naznacznie i wykluczenie ze społeczeństwa każdego, kto nie wierzy w to niedorzeczne twierdzenie,

nawet wśród znajomych i rodziny.

W przeszłości, a w niektórych regionach nawet po dziś dzień, pozwalano torturować i zabijać niewiernych.

W tym momencie nie tylko to niedorzeczne twierdzenie staje się oczywistą prawdą, ale sama prawda staje się oczywistą niedorzecznością.

Przekonanie Marcusa na tym etapie staje się bezcelowym wysiłkiem, jako że ktokolwiek kto niesie prawdę jest nie tylko niedorzeczny,

ale też dziwny, wypaczony, a nawet...

...zły.

Zmieńmy stuację po raz ostatni,

powiedzmy, że to niedorzeczne twierdzenie zawiera w sobie pewne zastrzeżenie,

że wiara w nie gwarantuje najwspanialszą z nagród, a nie wierzenie najgorszą z kar.

Teraz Marcus ma już nie tylko gigantyczną zachętę do wierzenia w coś, co już i tak było mu uporczywie wpajane od urodzenia,

ma też zachętę do szerzenia tego niedorzecznego twierdzenia wśród tych, którzy nie są tego świadomi,

lub przekonać niewierzących, tak aby oni także mogli być zbawieni.

W ten sposób, wykorzystując dobroć Marcusa, to niedorzeczne twierdzenie powiela się,

sprawiając, że ludzie już nie tylko myślą, ze powinni w to wierzyć, ale że muszą w to wierzyć.

Dodając to do wszystkich wcześniej wymienionych będzie po prostu niesamowite, jeśli Marcus kiedykolwiek będzie w stanie zobaczyć to niedorzeczne twierdzenie jako fałsz, którym jest,

pomimo tego, że jest przecież inteligentnym facetem.

Śmieszny fakt dotyczący prawdy jest taki, że prawda pozostanie prawdą nawet jeśli nie jest wpajana od urodzenia,

prawda nie potrzebuje indoktrynacji, wspólnot, tradycji, instytucji, rządów, skruchy, naznaczania, podziału na klany, zachęty ani kary.

Ale bez tego wszystkiego, to niedorzeczne twierdzenie po prostu by zniknęło i nigdy nie ujrzało światła dziennego.

Prawda jednak pozostanie prawdą, możliwą do odkrycia nawet jeśli nikt nie szerzy jej ostrzem miecza, celownikiem pistoletu,

wybuchem bomby, czy poprzez rodziców do ich dzieci.

W pewnym momencie, kiedyś, być może, któregoś dnia, Marcus zada sobie pytanie - dlaczego to niedorzeczne twierdzenie potrzebuje tylu brudnych sztuczek, żeby w nie wierzono.